زادگاه آن ایران، جنوب شرق ترکیه، جنوب شرق ماورای قفقاز، عراق، تالش، افغانستان و پاکستان بوده است. در ایران از پراکندگی جغرافیایی نسبتا زیادی در مناطق معتدله و معتدله سرد برخوردار است و در بسیاری از نقاط کاشته می شود. گرگان، مازندران، گیلان، آذربایجان، اصفهان، فارس، کرمان، یزد و تهران استان هایی است که این گیاه در آن می روید.

بیدمشک درختچه‌ای بزرگ یا درختی به ارتفاع ۸-۱۰ متر است و شاخه‌چه‌های یکساله نازک دارد. جوانه‌های گلدار آن تخم مرغی شکل و با نوکی بسیار کوتاه است.برگ‌ها نسبتا بزرگ است و طول آن ۱۲-۵ سانتیمتر می باشد. و پهنای آن به ۵ سانتیمتر هم می رسد. در مرکز سطح تحتانی برگ، کرک‌هایی گسترده دارد.گل‌آذین آن دم‌گربه‌ای و ضخیم است با کرک هایی انبوه که بلند و مجزا است.

اسانس گل‌های بیدمشک خاصیت ضد میکروب، ضد نفخ، ضد تورم، ضد سرفه، ضد آسم و مقوی قلب دارد. عرق بیدمشک به عنوان تقویت کننده، آرام بخش، ضد رطوبت و ضد‌ گرمازدگی به کار می‌رود.

نیازمندی های محیطی

آبیاری : نیاز به خاکی همیشه مرطوب دارد. به خاک همیشه خیس هم مقاوم است.
دما : سرمایی بیش از منفی ۲۰ درجه را تحمل می کند و خشک نمی شود.
خاک : در بیشتر خاک ها از سبک و شنی تا خیلی سنگین رسی رشد می کند.
نور : در آفتاب و نیم سایه به خوبی رشد می کند ولی در سایه رشد نمی کند.
تکثیر : با استفاده از قلمه گیری از شاخه های نیمه چوبی می توان آن را به راحتی تکثیر کرد.