این درختچه همیشه سبز، بومی مناطق خشک مدیترانه ای است و به خاطر مقاومت نسبت به یخبندان های سبک، نیز هوای داغ؛ تحمل خشکی و سازگاری با انواع خاک ها در کشورمان بسیار کاشته شده است. اگر چه تمامی قسمت های این گیاه سمی است و حتی دود حاصل از سوزاندن چوب های آن سمی بوده و احتمال مسمومیت توسط این گیاه بالا بوده، موارد فوت ثبت شده توسط آن بسیار کم است، چرا که مسمومیت و مرگ فقط با خوردن اجزاء این گیاه رخ خواهد داد. این گیاه در مناطقی که دارای آب و هوای مرطوب و زمستان های کوتاه هستند با حفظ شرایط خاک مرطوب و آفتاب کامل بهترین رشد را می کند که به ارتفاع ۶-۵ متر هم می رسد. هر چند که عموماً نگه داشتن این گیاه به صورت درختچه ای کوتاه، زیباتر است. کاشت این گیاه به خاطر گل های زیبای آن در گل جاها نیز صورت می گیرد. ارتفاع گیاه کاشته در گلدان معمولاً تا حدود ۱٫۵ متر می شود.

ساقه های یکساله رنگی سبز- زرد دارند در حالیکه پوسته ساقه های چند ساله خاکستری است.

برگ ها ضخیم و چرمین به رنگ سبز تیره و به طول ۲۱-۵ سانتیمتر می باشند. در طی تابستان خوشه های گل در انتهای ساقه تشکیل می شوند و به رنگ سفید، زرد، کرم ، صورتی، نارنجی، بنفش و قرمز و با قطر ۵-۲٫۵ سانتیمتر و گاهی معطر هستند.

نیازمندی های محیطی

آفات: غالب آفت این گیاه که به وفور دیده می شود شته است.

آبیاری : گیاه کاشته شده در باغچه و همچنین گیاه بالغ به کم آبی مقاوم است. گیاهان کاشته شده در گلدان آبیاری بیشتری لازم دارند. بهتر است بین دو آبیاری خاک گیاه خشک شود.
دما : گیاهان بالغ تا 6- درجه سانتیگراد را تحمل می کند.
خاک : در هر خاکی می تواند رشد کند، آنچه مهم است این است که خاک این گیاه نباید حالت غرقابی پیدا کند. بنابراین خاک باید زهکش مناسبی داشته باشد. معمولاً خاک لوم شنی و یا لوم رسی برای این گیاه مناسب است.
نور : به نور کامل آفتاب احتیاج دارد. در مکان های آفتابی تا کمی نیمه سایه هم می تواند رشد کند.
تکثیر : این گیاه را می توان بوسیله قلمه در بهار و یا در تابستان تکثیر کرد که البته بهترین زمان بعد از گلدهی این گیاه است. از ساقه های جانبی بدون گل، قلمه هایی از چوب نیمه سخت به طول 15 سانتیمتر تهیه می شود. این قلمه ها در آب هم ریشه می دهند.