این جنس از خانواده ایریداسه ( Iridaceae) و بومی جنوب قاره آفریقا است. ساقه های گل دهنده ظریف آن به طول ۱۲۰-۶۰سانتیمتر حاوی سنبله هائی از گل هایی با قطری در حدود ۴ سانتیمتر به رنگ های زرد، نارنجی یا قرمز متمایل به نارنجی است. برگ ها شمشیری شکل با عرضی در حدود ۳-۲ سانتیمتر، گستردگی گیاه را به ۶۰-۳۰ می رسانند. لمس و مالش برگ های خشک گیاه زنبق زعفرانی موجب برخاستن بوی زعفران می گردد. فصل گلدهی بسته به گونه از اوایل تابستان تا اوایل پاییز است. رنگ درخشان و شیره زیاد گل های زنبق زعفرانی مرغ های مگس خوار و پرانه ها و زنبور ها را به خود جلب می کند.
این جنس ۸ گونه دارد و بیشمار دورگه، که تشخیص گل های امروزی آن را سخت می کند.

نام این جنس از کلمات یونانی krokos به معنی زعفران و osme به معنی عطر ساخته شده است. به همین دلیل برای Crocosmia که از خانواده ایریداسه یا زنبقیان است نام فارسی زنبق زعفرانی در عنوان آمده است که غیر از اشاره به خانواده گیاه، یادآور عطر برگ ها و رنگ زرد و نارنجی زعفرانی گل های آن است.

نیازمندی های محیطی

آبیاری : به آبیاری در حد متوسط نیاز دارند. به طوری که خاک همیشه مرطوب باشد. مخصوصاً گیاهانی که در محل های آفتابی قرار دارند.
دما : در مناطق گرم بهتر رشد می کنند. در نواحی دارای زمستان سرد، بهتر است روی محل کاشت پیازها با یک نوع مالچ زمستانی پوشش داده شود. در نواحی که یخبندان بیش از 15 درجه زیر صفر است پیاز ها را باید از خاک درآورد و پس از یخبندان کاشت.
خاک : به خاکی خوب با زهکشی متوسط نیاز دارد.
نور : محل های آفتابی تا نیم سایه را دوست دارند. گونه های با گل درشت تر نیاز دارند در محلی باشند که دائماً آفتابی نباشد.
تکثیر : بذر یا تقسیم پیازچه های تولید شده در جوار پیاز اصلیدر فصل پائیز، پیازهای این گیاه را می توان با فاصله در حدود 10سانتیمتر و عمق 5 سانتیمتر کشت نمود. گیاهان حاصله در اواخر تابستان به گل خواهند نشست. بذرهای این گیاه در بهار کشت می گردد. گیاهان حاصل از بذر، پس از 3 سال گل دهی می نمایند.