زنبورها، پرنده ها، پروانه ها و مرغ های مگس خوار دوستدار شقایق طنازند که بزرگترین گل را در بین شقایق ها دارد. اگر شما هم از دوستداران این گل باشید، باید بدانید با چیدن گل ها صبح هنگام، زمانی که هنوز گلبرگ های آن گشوده نشده، و سوزاندن انتهای ساقه، می توان دسته گلی فریبنده از شقایق طناز درست کرد.

شقایق طناز، گیاهی است چند ساله با ریشه ای عمودی و منشعب. در سال اول بوته ای زمینی با برگ های گسترده در سطح زمین از آن می روید. سال دوم و سال های بعد ساقه راست گیاه ظاهر می شود و در انتهای آن گل های بزرگ قرمز رنگی با قطری در حدود ۲۰-۱۵ سانتیمتر می شکفد. در مرکز گلبرگ ها خال مشکی چشم گیری قرار دارد که نام شقایق سیاه از آن گرفته شده است.درست قبل از گل دادن برگ های سبز دم داری می روید که وجه تمایز بین این گل و شقایق شرقی است. تمام این گیاه پوشیده از تارهای بلند و سفید رنگ است. ارتفاع گیاه بیش از ۱۲۰ سانتیمتر می شود.

نیازمندی های محیطی

آبیاری : در اولین فصل کاشت آن، آبیاری متوسط و در سال های بعد به آبیاری کمتری نیاز دارد.
دما : برای گلدهی هر ساله به زمستان سرد نیاز دارد و در آب وهوای سرد عمر آن طولانی تر می شود.
خاک : در خاکی با مواد غذایی متوسط و زهکشی خوب رشدی عالی دارد.
نور : به نور کامل آفتاب نیاز دارد.
تکثیر : کاشت بذر؛ همچنین تقسیم گیاه هر 4یا 5 سال یکبار در اواخر تابستان.