مبداء آن چین و ژاپن است. گیاهی یکساله با رنگ ها و فرم های مختلف گل بوده، برگ های آن متناوب و بیضی با حاشیه دندانه دار است.انواع کم پر و پُر پر با گلبرگ های باریک و پهن دارد. رنگ غالب آنها صورتی، سفید، قرمز آتشی، آبی و ارغوانی است. دارای انواع پاکوتاه، متوسط و پا بلند بوده که ارتفاع آن از ۱۵ تا ۶۰ سانتی متر متغیر است. از انواع پا بلند آن برای گل بریدنی و از انواع پا کوتاه برای کاشت در گلدان می توان استفاده کرد.نباید آن را با مینای چند ساله (مینای چمنی) اشتباه گرفت.
زمان گلدهی مینا چینی اواسط مرداد و شهریور است. بعضی از ارقام آن دیرتر به گل می نشیند. از آنجا که این گیاه در بهار گل نمی دهد، برای خالی نماندن زمین از گل، آن را با دیگر گل های بهاره به صورت مخلوط می کارند. مینا برای تسریع گل آغازی در دمای ۱۳-۲۰ درجه سانتی گراد به عنوان یک گیاه روز بلند اختیاری طبقه بندی می شود ولی در دمای ۱۳ درجه سانتی گراد یا کمتر روز بلند اجباری است و در شرایط روز کوتاه فقط به فرم طوقه ای رشد می کند. بعد از گل آغازی در شرایط روز کوتاه، نمو گل تسریع می شود .حذف گل های پژمرده به طولانی کردن دوره گل دهی کمک می کند.

نیازمندی های محیطی

بیماری ها و آفات: یکی از آفات رایج برای این گیاه مورچه است که طوقه را می خورد و باعث خشک شدن آن می شود. اگر در باغچه مورچه وجود داشته باشد، به وسیله لیندین و یا سوین می توان با آن مبارزه کرد. از آنجا که این گل امراض قارچی نیز دارد توصیه می شود دو سال پشت سر هم در یک محل کشت نشود.

آبیاری : از آنجا که ریشه های مینا سطحی است نباید دچار کم آبی شود.
خاک : خاک مناسب آن یک خاک غنی با زهکش مناسب است.
نور : سایه را تحمل می کند ولی نور فراوان آفتاب را ترجیح می دهد.
تکثیر : به وسیله بذر افزایش می یابد. بذر آن در اسفند در شاسی سرد کشت شده و بعد از یک مرحله جابجایی در مرحله چهار برگی، در اردیبهشت ماه به زمین اصلی منتقل می شود. بعد از کاشت فوراً آبیاری شده و برای چند روز بهتر است روی آنها سایبان ایجاد شود . برای طولانی تر کردن دوره گل دهی، بایستی بذرها را در چند سری با تاریخ های مختلف کشت نمود. از زمان کاشت تا گل دهی بسته به رقم از 3 تا 5 ماه طول می کشد .