گل محمدی یا گل گلاب نوعی گل رز است که از آن گلاب می‌گیرند. درختچه ای است خزندار (Decideous). گل محمدی از دیرباز در ایران کشت می‌شده‌است. از تیرهٔ رزاسه و قسمت قابل مصرف آن گلبرگ و مادهٔ مؤثرهٔ آن تانن است.

رگبرگهای پشت برگ مشخص و بهم رفته، برگچه چرمی و بیضی شکل، نوک تیز به طول ۵-۳ سانتی متر، و روی برگها صاف و سبز و پشت آنها سبز کمرنگ و دمگبرگهایش خزی و نمدی است و با کرکهای غده‌ای پوشیده شده و تا انتهای جام گل کشیده شده‌است.
در نیاسر، قمصر، کاشان، اصفهان، دهستان لاله‌زار کرمان، داراب (لایزنگان) فارس و شهر میمند فارس از آن گلاب می‌گیرند و بعضی آنرا هم تقطیر می‌نمایند.

خواص: گل محمدی طبیعت گرم و معتدل دارد،معطر، تقويت اعصاب ، سـخت کننده لثه، درشرینیجات و شربـت نيز استـفاده می شود. مقوی قلب، معده، کبد و اعصاب بوده و برای قوه حافظه مفید است و در بیماری‌‌های سل، اسهال‌‌های مزمن، گلودرد، سردرد و بیماری‌‌های اعصاب مورد استفاده قرار می‌گیرد. طبیعت گلاب گرم است و بعضی از اقسام سرفه‌ها را درمان می‌کند.گلاب ضداستفراغ بوده و در رفع خلط خونی موثر است. نوشیدن و بوییدن گلاب برای درمان سردرد ناشی از استنشاق هوای کثیف و شنیدن جار و جنجال مفید است. همچنین بوییدن گل محمدی، موجب آرامش و تمدد اعصاب می‌شود و از استرس و فشار‌های روانی می‌کاهد. مصرف گلاب تهیه شده از گل محمدی به بیماران قلبی توصیه می‌شود.