شویدی دم روباهی، گونه ای واشی و چند ساله بوده که به صورت علف هرز بومی، در آفریقای جنوبی وجود دارد. این گونه غالباً به صورت زینتی مورد استفاده قرار می گیرد. نام های علمی دیگری از قبیل A.aethiopicus، A.sprengeri و Protasparagus نیز برای آن وجود دارد. دارای ساقه هایی متعدد و پرپشت است.

برگ های آن ریز و شبیه فلس است، که در واقع ساقه های برگی (Cladodes) خوانده می شوند. در بهار تا تابستان گل های کوچک سفید رنگ آن ظاهر شده که به دنبال آن در پاییز میوه های قرمز تولید می کند.بذرهای سیاه آن در میوه های رسیده تولید می شوند. رشد و نمو آن نسبتاً کند است. سیستم ریشه ای آن شبکه ای از ریشه های افشان است که دارای غده های پیازی است. جست ها و ساقه های جدید از این غده های زیر زمینی می رویند. توجه شود که این گونه بر خلاف نام عمومی و شکل ظاهری اش ارتباطی با تیره سرخس ها ندارد. مصرف میوه های این گیاه سبب بروز اختلالاتی در اعضای بدن انسان می گردد. در صورت تأمین شرایط مناسب تبدیل به علف مهاجم می گردد، که با گلایفوسیت یا حذف مکانیکی غده ها، ریشه کن می گردد.بذرها باید از میوه های گوشتی برداشت شود و در یک محیط کشت گرم یا با حرارتی در حدود ۲۵ درجه سانتیگراد از پایین، در حدود ۳ هفته تا ۱ ماه جوانه می زنند.

منشأء: آفریقای جنوبی

زمان گلدهی: بهار و تابستان

عادت رشدی: در زمانی که در سایه رشد کند، ساقه ها کشیده تر می شوند و گستردگی گیاه بیشتر می گردد، در آفتاب متراکم و سفت (محکم) می گردد.

سرعت رشد: کند، ارتفاع cm90-60 و گسترش ۱٫۲-۱متر

نیازمندی های محیطی

آبیاری : نیاز آبی آن در فاصله بهار تا پاییز متوسط است.
دما : حساس به سرما، برگ های آسیب دیده از سرما، حذف گردند.
خاک : مناسب ترین خاک برای آن، خاک نیمه سبک، اصلاح شده و دارای تخلخل PH متمایل به اسیدی است.
نور : سایه آفتاب، به قرارگرفتن طولانی مدت در آفتاب کامل حساس است و در سایه کامل نیز برگ ها زرد رنگ می شوند.
تکثیر : روش تکثیر آن به روش جداکردن غده ها در توده نسبتاً بزرگ، یا با کاشت بذر در بهار یا اوایل تابستان است.